top of page

AYDINLIK

Bunca zaman görmediğim onca yıldız,


Meğer küçücük penceremin önündeymiş.


Bir gün tüm ışıkları söndü şehrin


Ve aydınlandı ilk kez gerçekten.


İhtiyacım olan sessizlik,


Işık ve her şey…


Bu çöken karanlıkla aydınlandı sanki


Ve birden tüm korkularım, endişelerim;


Bir mumun alevine is oldu.


Ve bir şey daha öğrendim;


Asıl aydınlık tüm ışıklar söndüğünde parlamakmış.


Ay güneşin önüne geçince, güneş söner mi?


Sönmedi.


Kalp yürekten inanınca korkar mı?


Korkmaz.


Ve korkar, incitmekten sevdiğini…


Fakat sevdiği alır bütün korkularını.


Her sorunun cevabı yoktur.


Cevap bir sırdır,


Kimseye verilmeyen ama herkesin bildiği…


Dilden içeri, gözden içeri…


Göz görürde her şeyi, bir en yakınını göremez.


Bu kez bilir, yalnız olmadığını.


Koy elini kalbinin üstüne…


Atıyor mu?


O zaman bil, sır kalpte gizlidir.


Sor kalbine o bilir.


Onu kim yaratmış.


Tüm sesler sustuğunda bile susmuyorsa içindeki ses,


Vardır bir konuşturan elbet.


İnanmak iliklerine kadar…


Kurtaracak elbet bizi,


Her müşkülden.

23 görüntüleme0 yorum

Son Yazılar

Hepsini Gör

KIRLANGIÇ

BİR

ESKİ ŞARKI

Yazı: Blog2 Post
bottom of page